Ik herinner me een training die ik volgde over een ouder-kind relatie. 
We deden een rollenspel waarbij ik de vader speelde en een van de andere cursisten speelde mijn zoon. De bedoeling was dat de zoon zich afzette tegen de vader en op alle fronten tegendraads zou reageren. Of het nu ging over het opruimen van zijn kamer of het maken van huiswerk of het op tijd thuiskomen.
Toen we weer eens tegenover elkaar stonden en mijn boosheid en onmacht een toppunt bereikte, merkte ik dat mijn onmacht plotseling overging in een overgave aan het niet meer weten en ik vanuit het diepste van mijn hart tegen hem kon zeggen: ,Ik weet het niet meer, ik weet alleen dat ik van je hou’.
Ik realiseer me dat veel vaders en moeders, maar ook leiders over de gehele wereld niet weten hoe ze met de situatie om moeten gaan, maar dat ten diepste de liefde altijd de grondtoon is voor een nieuw begin en een eeuwigdurend vertrouwen dat het goed komt. Ook als de ander misschien een crimineel is of lijnrecht staat tegenover jouw cultuur, normen of waarden.
Persoonlijk leiderschap nodigt ons uit om deze grondtoon van liefde overal en naar iedereen te laten doorklinken. Niet alleen als vader of moeder, maar ook als leidinggevende, onderwijzer, postbode of politicus. Liefde is een energie die niet de tegenstellingen doet verdwijnen, maar is wel de mystieke onderstroom van oneindig vertrouwen en medemenselijkheid.
Ben Hoogenboom