“Ik heb nooit geweten hoe weldadig stilte kan zijn. Ik heb nooit geweten hoe weldadig het was en hoe wij dat alsmaar overschreeuwen. Er viel iets weg. Het werd nog stiller. Plotseling was daar het heel diepe besef dat ik, als alle gedachten verwaaid zouden zijn, dan de diepste zin van alles zou raken. Van kinderen, van geboren worden, van dood, van wie ik ben. Plotseling daagde er iets, en wel dat die diepste zin ontzettend eenvoudig is. Ontzettend simpel. Dat we alleen al die drukte van ons af moeten gooien. Dat we in die stilte moeten leren luisteren. Luisteren naar wat voorbij woorden is. Voorbij ons permanente geschreeuw. Voorbij onze drukte. Nog even, nog even, ik voel het, het zal er zijn!”

Bovenstaand autobiografisch verhaal werd geschreven door een Russische zakenman, die net de trein had gemist en daardoor 24 uur moest wachten. Wachtend in de stilte van het bos kwam hij tot deze bijzondere gewaarwording. Interessant om te weten is dat deze atheïstische Rus, verstoken van enige religiositeit, toch in de diepte van zijn hart dit universele gevoel wist te ervaren.  (vrij bewerkt naar ‘je kunt er niet uitvallen’/Ton Lathouwers)

Was het maar zo eenvoudig

Was het maar zo eenvoudig en konden we allemaal maar even gaan zitten en dat alle levensthema’s dan gelijk duidelijk worden. Misschien is het ook wel eenvoudiger dan we denken en kunnen we door stil te zijn tot bijzondere innerlijke inzichten komen.

Soms moet je door een muur van onwil, verveling en pijn heen breken om een glimp op te vangen van een dimensie achter de stilte en het geraas van alledag. Het is zeker niet zo dat je altijd stil op je matje moet gaan zitten. Een wandeling in de natuur brengt je soms ook naar een dieper Zijn, maar het kan ook gewoon zomaar plotseling uit de lucht komen vallen.

Een glimp van de eeuwigheid

Mijn ervaring was op de snelweg tussen Alkmaar en Haarlem. Dus geen meditatiemoment in de stilte van de Zendo. Niks van dit alles. Nee, met een snelheid van 120 kwam ik van een training in Castricum en op weg naar huis kwam het zomaar uit de lucht vallen. Een ongewone helderheid en alertheid. Een gevoel of alles samenviel en ik onderdeel werd van een warme samenhang met alles en iedereen om me heen. Ik heb nog dagen erna dit wonderlijke gevoel vast kunnen houden en nu nog na jaren blijft deze herinnering me bij alsof ik een glimp van de eeuwigheid heb ervaren.

Terwijl ik dit schrijf merk ik dat deze ervaring als een futiliteit kan overkomen. Het is ook onmogelijk om de juiste woorden te vinden om deze diepere ervaring achter de stilte weer te geven. Er zijn geen woorden om dat wat ‘onbenoembaar’ is te benoemen. Deze woorden blijven verscholen in de stilte van mijn hart. Toch laat deze herinnering diepe sporen na. Het verwijst naar een oervertrouwen en me opgenomen te weten in een alomvattende liefde.

Is hiermee mijn leven veranderd?            Nou nee. Ik blijf worstelen met mijn dagelijkse sores. Zoals in het Boeddhisme zo mooi wordt verwoord:  ‘Vóór de verlichting hout hakken en eten koken en ná de verlichting hout hakken en eten koken’. Ogenschijnlijk is er niets veranderd, maar toch is alles anders.

Ervaring van jouw unieke moment

Misschien heb jij zelf ook eens in een uniek moment ervaren dat de wereld even stil stond en je opgenomen werd in een warm eenheidsgevoel waarin je de diepste zin van alles kon raken. Een ervaring om nooit te vergeten, die misschien ook als ‘onbenoembaar’ in je hart schuilt?

Wil je toch een poging wagen om jouw ervaring te delen? Geef een commentaar of reactie op dit artikel. Bij voorbaat hartelijk dank.

Ben Hoogenboom/ ZenCenter – Centrum voor Zingeving info@zencenter.nl

Je bent welkom op de ZINGEVINGSDAG van ZenCenter op 29 november. Lees hier meer en meld je aan! Klik hier voor ons najaarsprogramma.